gardei rabaños máis alá de Orión...
7.6.08
A poesía da violencia (0000)

Se hai un tópico para o cinema oriental (á parte de "es raro, no lo entiendo") é o da violencia. Moitas veces os tópicos son simplemente iso, tópicos, pero hai ocasións en que teñen un pouso de verdade ou polo menos, de aproximación a esta. É ben certo que os filmes orientais - refírome aqui aos coreanos e xaponeses principalmente- adoitan ter unha carga importante de violencia, mais non é unha simple plasmación dela senón unha representación dalgo tan propio (e tópico tamén) destas sociedades; as tradicións e a espiritualidade.

É por iso que moitas veces non somos quen de compreder moitas das cousas que acontecen nestas producións nun primeiro visionado ou sen ter referencias explícitas sobre certos mecanismos culturais. A maior inxustiza que se pode cometer contra estes filmes é a dobraxe. Xa falei algunha vez disto, pero é que penso que nestes casos non só se bota por terra o traballo dos actores, senón que perde o sentido completamente. Ves xente xesticulando dun xeito estraño e movendo a boca coma se berrasen mais poden estar a falar nun ton normal ou mesmo amistoso.

A violencia que está tan presente no cinema oriental (seguirei chamándolle así por economía lingüística), adoita ser consecuencia dunha profunda reflexión sobre algún aspecto social levado á transcendencia espiritual dunha cultura na que a tradición e a globalización van da man. A alta tecnoloxía e os sistemas sociais máis antigos van da man, tinguidos, iso si, dunha espiritualidade profunda.

Esta violencia pode ser consecuencia de moitas cousas pero se hai un motivo que a pode desencadear por riba dos outros é a vinganza. Non é moitas veces unha vendetta por cuestións de poder ou cartos (que ao fin veñen sendo a mesma cousa) senón unha sorte de arranxo metafísico para devolver a orde pechando un mal desencadeado por algunha entidade, en moitos casos unha persoa ou persoas.

Hai moitos xeitos de entender o cinema, nos distintos e múltiples aspectos que este ten, e cada un ten os seus gustos, pero é que cando o aspecto visual e o narrativo acadan un nivel de orixinalidade tal - sempre tomando como referencia os produtos occidentais- neste tipo de filmes que eu fico prendido deles.

Etiquetas:

 
publicado por O pastor eléctrico ás 22:38:00 |


8 Comentarios:


  • At 2:40:00 da tarde, Blogger oko

    se nos resulta chocante a violencia no cinema oriental é porque a nosa concepción do que é violencia e toda a carga moral que isto ten é radicalmente diferente neles, non?

     
  • At 6:26:00 da tarde, Blogger Mario

    Lembro especialmente os primeiros debates sobre a violencia dos debuxos xaponeses (aló cando o primeiro Songoku). Daquela houbera alguén que tentara explicar, sen moito éxito, que o concepto da violencia xaponés era completamente distinto do noso, comezando polo feito de que a ningún espectador de ningunha idade se lle ocorrería emular o que vía nunha obra de ficción. Nese sentido creo que si que teñen esa noción poética e comunicativa da violencia, un elemento que nós entendemos dun xeito instrumental.

     
  • At 4:18:00 da tarde, Anonymous Anónimo

    Fermosísimo blogue, amigo Saúl. Fíxate que non o coñecía e, a verdade, quedo gratamente impresionado, marabillado. Do mellorciño, sen dúbida, da nosa blogosfera. Pasarei por aquí con frecuencia. Unha aperta e parabéns.

     
  • At 1:15:00 da tarde, Anonymous Anónimo

    Ficas agragado aos contactos do novo blogue que creei onte, xd.

    Agregueite a ti e as Historias eléctricas.

    Songoku mola moitísmo!!!

     
  • At 1:44:00 da tarde, Blogger A Raíña Vermella

    Onte vin Funny Games, toma violencia non explícita. Tiven pesadelos toda a noite con rapaces sinistramente loiros e sorrintes. Tes razón no de que cada cultura ten unha concepción diferente da violencia, do seu significado, e incluso do que é ou non é violencia. Tes que pasarme as pelis, que prometen

     
  • At 8:13:00 da tarde, Blogger Roi Buligan

    http://www.pulpmovies.org/entrevistas/kim_ki-duk.html
    encántame este coreano e as súas violencias catárticas...

     
  • At 1:08:00 da tarde, Anonymous Anónimo

    Novas vitenses muda de endereço. A partir de agora se queres entrar tes que pôr: http://asnovasvitenses.blogspot.com/

     
  • At 12:05:00 da tarde, Blogger O pastor eléctrico

    Pois si Oko, a visión do mundo así coma a concepción do cinema son moi diferentes.
    Si Mario, penso que a exposición de elementos violentos é ás veces simplemente un modo de transmisión poética ou narrativa. Un dos exemolos é, como ben dis, Son Goku.
    Gracias pola visita Modesto.
    Quedas agregado tí tamén Santo2000.
    Seguro que con estas tamén vas ter pesadelos Raíña. Igual nunca volves mirar cos mesmos ollos os martelos ou as agullas ;)
    Si, a min gustoume moito 3-Iron Roi.