gardei rabaños máis alá de Orión...
26.2.08
Edinburgo máis alá de Leith
Irvine Welsh tenos acostumados ao aroma do vello porto, cos seus pubs, fish&chips e demais tugurios onde as súas personaxes se refuxian do día a día gris e sen perspectivas que a vida en Edinburgo oferta á clase media.
Nesta ocasión, Secretos de alcoba de los grandes chefs (Anagrama), lévanos un pouco máis alá de Leith, paseándonos polo centro da cidade, aquel que xa Spud pisara en Porno (Anagrama) nas súas visitas á biblioteca. Mais tamén nos leva aos Estados Unidos, tanto por medio da política de Bush como por un dos protagonistas, Danny Skikinner, quen viaxa a San Francisco, cidade que nos ofrece o contrapunto ao gris e húmido frio escocés.
Esta é unha novela que non só se aparta un pouco da narrativa á que nos tiña acostumados Welsh no que se refire á espacialidade, xa que tamén aporta unha faceta fantástica que podiamos entrever en certas pasaxes de Escoria (Anagrama), pero que agora toman máis forza no desenvolvemento da trama.
Así e todo, Leith segue a estar presente, como tamén están os outros temas e motivos característicos do autor escocés. O alcol, as drogas e o fútbol aparecen como principais ocupacións e vías de escape dunha poboación que se evade así dos problemas sociais e políticos que os oprimen.
Así mesmo, tamén temos unha dose abundante de episodios alcólicos e enfrontamentos futboleros e esa grande descrición dos diferentes grupos sociais escoceses á que xa nos tiña acostumados. Non podían faltar ademais os detalles máis escatolóxicos e crus de carácter sexual, así coma a verborrea desmesurada e irreverente das personaxes e a plasmación das xergas edinburguesas.
Estamos pois ante unha nova mostra do grande talento para a narración deste escocés saído do punk (tema moi presente neste libro), que consegue situar ao lector moi próximo á acción, a pesares do desagradable que esta pode ser por momentos.



Etiquetas:

 
publicado por O pastor eléctrico ás 18:13:00 |


5 Comentarios:


  • At 1:09:00 da tarde, Anonymous Anónimo

    este tipo e grande, trainspotting e bestial, e dos libros co que mais rin, porno perdeu a frescura e orixinalidade( 2º partes...) pero sigue a ser boisimo
    sempre que vou as librarias miro a ver se tenhen algun outro, por agora sen fortuna...

     
  • At 3:36:00 da manhã, Blogger Mario

    mmm... ese libro ben podía rular. E creo que a este paso será boa cousa que poñamos Leith nos mapas das futuras viaxes, aínda que sexa case por idolatría.

     
  • At 6:18:00 da tarde, Blogger A Raíña Vermella

    Leith ten un aire con Ferrol, aínda que a miña infancia non foi tan underground, por sorte. Pásoo xenial e á vez horriblemente lendo as novelas deste home, hai que ter un punto masoquista porque sabe facercho pasar realmente mal, pero esa é a xenialidade.

     
  • At 11:23:00 da manhã, Blogger O pastor eléctrico

    Segue a buscar ak, paga a pena ;)
    Xa o pensei máis dunha vez Mario, se cadra podemos organizar un Escocia-Galiza en Easter Road.
    Unha das cousas que mellor sabe facer Welsh ao meu entender raíña, é xuntar a risa e o noxo.

     
  • At 6:12:00 da tarde, Blogger A Raíña Vermella

    Tes un encargo no Espello, actualiza xa que me baixa a frikallada (ou era frikicidade?) en sangue;)