Xa ves, 25 de xullo e eu na casa. E iso que saiu o sol, debe ser que Quintana non quere queixas da organización dos fastos e ata falou co sol que seica estaba en Marina D'or. Claro, vacaciones todo el año. Xa é hora de traballar solciño, que parece outono!
Onte nin os fogos vin pola Tv. En troques quedei cos amigos para vermos unha peli que xa vira antes. Polo menos o filme era Snatch, que é dos que paga a pena voltar ver. Saquei dúas conclusións: que é a versión mellorada e con actores con caché de Lock & Stock e que Brad Pitt é máis ca unha icona sexual de raparigas (e raparigos) dende hai máis de 15 anos.
Comentábanme o divertido que debeu de ser facer a dobraxe dos xitanos da película: "nacravanna neva. color marilloimón". Unha das cousas máis vistosas que ten o filme é a montaxe trepidante, que acelera o ritmo para que detalles importantes para a trama, pero a niveis secundarios, non realenticen o ritmo xeral da acción.
Hoxe tamén pasan no mundo outras cousas, como que Chick Corea actúa no Jazzaldia de Donostia e eu non podo estar. Para consolo, ou envexa, alguén se lembrou de min dende alí e estará desfrutando do xenial pianista americano.
Agora estiven vendo no meu cuarto Atrapado en el tiempo (Por que demo non traducirían o título como: El día de la marmota). Lembreime dela porque levo xa dez días que semella que son o mesmo. Espero poder espertar o venres e ver que xa pasou o día e teño un fermoso día novo por diante.
Por certo, se tiverades que repetir un día unha e outra e outra vez, cal vos gustaría que fose? Non fai falla que contestedes pero pensádeo. Eu non fun capaz de elixir un. En troques, Bill Murray si, terei unha vida máis variada e emocionante ca el? Capítulo 1: Desmitificando estrelas de Hollywood.
Creo que me vou meter na cama. Ogallá mañá sexa venres, pero sospeito que non a ser así.
Onte nin os fogos vin pola Tv. En troques quedei cos amigos para vermos unha peli que xa vira antes. Polo menos o filme era Snatch, que é dos que paga a pena voltar ver. Saquei dúas conclusións: que é a versión mellorada e con actores con caché de Lock & Stock e que Brad Pitt é máis ca unha icona sexual de raparigas (e raparigos) dende hai máis de 15 anos.
Comentábanme o divertido que debeu de ser facer a dobraxe dos xitanos da película: "nacravanna neva. color marilloimón". Unha das cousas máis vistosas que ten o filme é a montaxe trepidante, que acelera o ritmo para que detalles importantes para a trama, pero a niveis secundarios, non realenticen o ritmo xeral da acción.
Hoxe tamén pasan no mundo outras cousas, como que Chick Corea actúa no Jazzaldia de Donostia e eu non podo estar. Para consolo, ou envexa, alguén se lembrou de min dende alí e estará desfrutando do xenial pianista americano.
Agora estiven vendo no meu cuarto Atrapado en el tiempo (Por que demo non traducirían o título como: El día de la marmota). Lembreime dela porque levo xa dez días que semella que son o mesmo. Espero poder espertar o venres e ver que xa pasou o día e teño un fermoso día novo por diante.
Por certo, se tiverades que repetir un día unha e outra e outra vez, cal vos gustaría que fose? Non fai falla que contestedes pero pensádeo. Eu non fun capaz de elixir un. En troques, Bill Murray si, terei unha vida máis variada e emocionante ca el? Capítulo 1: Desmitificando estrelas de Hollywood.
Creo que me vou meter na cama. Ogallá mañá sexa venres, pero sospeito que non a ser así.
Etiquetas: Cinema, Ovellas domésticas
