Fíxome gracia ver aos da Sexta promocionar o que deron en chamar Series de Culto. Agora, de luns a xoves, emiten dous capítulos das series Me llamo Earl, Entourage: El juego de Hollywood, The Office e Larry David. Primeiro polo título, non sei até que punto poden considerarse "de culto", tendo en conta que aínda están en marcha e son bastante recentes. Á parte diso, publicítanas coma se fose indispensable que un as vexa para poder seguir vivo, coma pequenas xoias da televisión, pero o que non dicen é a franxa na que as emiten: a partires da 1:10 da madrugada.
Parece curioso, contradictorio mesmo pero eu hai tempo que aprendin a non depender dos horarios da TV. Xa fai tempo que non sigo unha serie pola TV, adoito velas todas seguidas, gústame máis. Non me gusta ter que agardar unha semana para ver o que quero ver agora, dentro dun anaco ou mañá.
De todas estas so me enganchei a Me llamo Earl e teño que dicir que é do mellor que vin en tempo, pero xaga coa vantaxe de ter a Jason Lee e Ethan Suplee que sempre me fixeron gracia. Ademais, ten un plantexamento moi orixinal e un mundo propio moi entretido. Recorda as grandes series de vilas pequenas (Twin Peaks, Dr. en Alaska...), cos seus personaxes particulares e a estraña harmonía da vila. Posúe tamén un humor moi propio.
Outra serie que me chamou a atención da Sexta foi The Unit. Seguro que agora vos estades a preguntar por que. Pois por ser responsabilidade de David Mamet, un dos dramaturgos contemporáneos norteamericanos máis impotantes, que ademais é guionista (Ronin, Los intocables de Elliot Ness) e director. Eu coñecino polo seu traballo en Vanya on 48nd st. e sorprendeume ver unha serie tendenciosa, mediocre, con mala actuación, pretenciosa e carente de sentido en moitos momentos. Nun capítulo que me coincidiu ver (cunha dor de estómago fortísima ademais), a unidade estaba en Valencia para asasinar a un banqueiro ou algo así. No outro lado do mundo, a filla do xefe, tiña problemas cun mozo e quería entrar nas forzas armadas par realizarse, ante a oposición da nai e a moza dun dos valentes soldados sufría por serlle infiel. Non sei como acabou, non creo que pagara a pena agardar.
Como curiosidade, Valencia semellaba unha pequena vila, con rúas estreitas de adoquín moi empinadas e homes morenos e con bigote vestidos con pantalóns marróns de franela, camisa a cadros e boina. Aparecía a Guardia Civil, con tricornio e todo.
Por se isto non abondara, The Unit emítese as 17:25 de luns a venres. Eu seguirei vendo as series do tirón.
Parece curioso, contradictorio mesmo pero eu hai tempo que aprendin a non depender dos horarios da TV. Xa fai tempo que non sigo unha serie pola TV, adoito velas todas seguidas, gústame máis. Non me gusta ter que agardar unha semana para ver o que quero ver agora, dentro dun anaco ou mañá.
De todas estas so me enganchei a Me llamo Earl e teño que dicir que é do mellor que vin en tempo, pero xaga coa vantaxe de ter a Jason Lee e Ethan Suplee que sempre me fixeron gracia. Ademais, ten un plantexamento moi orixinal e un mundo propio moi entretido. Recorda as grandes series de vilas pequenas (Twin Peaks, Dr. en Alaska...), cos seus personaxes particulares e a estraña harmonía da vila. Posúe tamén un humor moi propio.
Outra serie que me chamou a atención da Sexta foi The Unit. Seguro que agora vos estades a preguntar por que. Pois por ser responsabilidade de David Mamet, un dos dramaturgos contemporáneos norteamericanos máis impotantes, que ademais é guionista (Ronin, Los intocables de Elliot Ness) e director. Eu coñecino polo seu traballo en Vanya on 48nd st. e sorprendeume ver unha serie tendenciosa, mediocre, con mala actuación, pretenciosa e carente de sentido en moitos momentos. Nun capítulo que me coincidiu ver (cunha dor de estómago fortísima ademais), a unidade estaba en Valencia para asasinar a un banqueiro ou algo así. No outro lado do mundo, a filla do xefe, tiña problemas cun mozo e quería entrar nas forzas armadas par realizarse, ante a oposición da nai e a moza dun dos valentes soldados sufría por serlle infiel. Non sei como acabou, non creo que pagara a pena agardar.
Como curiosidade, Valencia semellaba unha pequena vila, con rúas estreitas de adoquín moi empinadas e homes morenos e con bigote vestidos con pantalóns marróns de franela, camisa a cadros e boina. Aparecía a Guardia Civil, con tricornio e todo.
Por se isto non abondara, The Unit emítese as 17:25 de luns a venres. Eu seguirei vendo as series do tirón.
Etiquetas: Televisión
Concordo con "Me llamo Earl". O argumento é bo, mais o mellor é a galería de personaxes disparatados tipo White Thrash que nos amosa. Moi boa.