Xa había máis dunha hora que abandonaran a nave. A preocupación ía en aumento dentro do grupo xa que a orografía non concordaba coa que lle achegaran as computadoras de abordo. Como era posible? A rota estaba ben trazada, a localización era exacta pero o terreo era diferente.

As imaxes coas que contaban mostraban unha xeografía desértica, grandes extensións de area, rocas e pó. Nada daquilo estaba diante deles, a confusión era moi grande, pero o medo era aínda maior. O pequeno aparello que levaba o sarxento na man comezou a emitir un zunido que ía aumentando pouco a pouco, cun xesto da man detivo ao grupo. É posible que haxa vida por aquí- dixo cunha voz moito máis baixa do habitual- detecto construcións preto de aquí.

O grupo despregouse de xeito que dous homes avanzaban por diante, moi abertos, subiron unha pequena costa que, ao chegar arriba, deixaba ver unha corrente de auga que baixaba con grande velocidade por entre uns penedos, atravesalo non sería demasiado complicado. Os zapadores comezaron a montar a ponte pregábel; cando estaba desmontada e pregada ocupaba apenas dous macutos, unha vez colocada poderían atravesar con facilidade.

A tarefa estaba xa case rematada cando o sarxento divisou algo da outra beira, o zunido era máis forte dende que chegaran á corrente. Semellaba un cano enferruxado, caía cara o val. Se cadra atoparan algo.

Etiquetas: Relatos