Despois de pasar un par de semanas bastante ocupado, teño agora un pequeno respiro previo ao grande respiro das vacacións de verán. Isto de ter tempo para perder é marabilloso (sempre que non sexa demasiado), hoxe pola mañán pillei na Tv mentras almorzaba un clásico do cinema, "Dos superpolicias en Miami", con Bud Spencer e Terence Hill. Non sei moi ben, pero coido que tiña unha precuela. O caso é que seica están a botar a filmografía destes dous grandes clásicos do entretemento vacacional en La2.
Recordo como de pequeno gostaba de ver co meu avó os filmes destes dous elementos, era un aliciente máis das vacacións escolares, no nadal tocaban as de vaqueiros (Le llamaban Trinidad, Le seguían llamando Trinidad, etc) e as de aventuras (Máis forte rapaces e Vivian cos hipopótamos), no verán eran xa as da época ianqui, como esta de hoxe ou Par o impar. De todos xeitos, o clásico indiscutible segue sendo Y si no... nos enfadamos, iso si que é unha demostración de peli de acción, carreiras de coches, pelexas con decenas de rivais (a pé ou en moto), problemas coa mafia, enredos amorosos... en fin. O problema é que a capacidad técnica e artística de todo o equipo non era todo o boa que se desexaría. De seguro que nunca víchedes unha secuencia de loita peor conseguida. A foto da cabeceira do post é dese filme, rodado en Madrid por certo.
Aínda con todos estes defectos, teñen ese aspecto setenteiro cutre que namora a calquera e esa sinxeleza argumental que fai que un neno de vacacións ou un pastor canso pasen momentos memorables. Outra das cousas que lles debo a estes dous, é que son os responsables do primeiro filme en galego que vin na miña vida, que foi precisamente Máis forte rapaces, así que podo dicir que Bud Spencer e Terence Hill son elementos normalizadores na miña vida; se se poden dar eses golpe e comer dese xeito en galego, que é o que non se pode facer?
Por certo, quero dende aquí recalcar unha campaña da que tiven noticias por Zerovacas, reclamo Shin Chan na galega, a poder ser a partires das 9, que antes non me ven ben.
Recordo como de pequeno gostaba de ver co meu avó os filmes destes dous elementos, era un aliciente máis das vacacións escolares, no nadal tocaban as de vaqueiros (Le llamaban Trinidad, Le seguían llamando Trinidad, etc) e as de aventuras (Máis forte rapaces e Vivian cos hipopótamos), no verán eran xa as da época ianqui, como esta de hoxe ou Par o impar. De todos xeitos, o clásico indiscutible segue sendo Y si no... nos enfadamos, iso si que é unha demostración de peli de acción, carreiras de coches, pelexas con decenas de rivais (a pé ou en moto), problemas coa mafia, enredos amorosos... en fin. O problema é que a capacidad técnica e artística de todo o equipo non era todo o boa que se desexaría. De seguro que nunca víchedes unha secuencia de loita peor conseguida. A foto da cabeceira do post é dese filme, rodado en Madrid por certo.
Aínda con todos estes defectos, teñen ese aspecto setenteiro cutre que namora a calquera e esa sinxeleza argumental que fai que un neno de vacacións ou un pastor canso pasen momentos memorables. Outra das cousas que lles debo a estes dous, é que son os responsables do primeiro filme en galego que vin na miña vida, que foi precisamente Máis forte rapaces, así que podo dicir que Bud Spencer e Terence Hill son elementos normalizadores na miña vida; se se poden dar eses golpe e comer dese xeito en galego, que é o que non se pode facer?
Por certo, quero dende aquí recalcar unha campaña da que tiven noticias por Zerovacas, reclamo Shin Chan na galega, a poder ser a partires das 9, que antes non me ven ben.
Etiquetas: Televisión
As doblaxes da galega foron memorebles dende a primeira época, con poucos medios e unha normativa vacilante. Despois xa non podiamos ver Bola do Dragón en español porque non tiña graza, e botabamos de menos a Han Solo chamándolle a Luke, chulesca e despectivamente "rapaz". Está claro que, para que voen as hostias, mellor en galego:)